,"استاد محمّدخان نوری (مخو) به سال 1303 خورشیدی در درّه‌شهر متولّد شد. پدر وی (حیدرعلی) از بزرگان طایفة بزرگ «زینی‌وند» و از تیرة «بیره وند» بود. مخو سال‌های طولانی از درد آرنج رنج می‌برده و سرانجام در خرّم‌آباد در اردیبهشت ماه 1349 رخت از جهان بست و در جوار گنبد باباسیف الدین در گورستان ارمو در خاک آرمید. مخو از شاعران بنام و مشهور منطقه است و در شعرهایش زلالی، گرمی و صمیمیّت وجود دارد. او همواره موضوع شعرهایش را از بطن زندگی مردم انتخاب می‌کرد. همچنین او را می‌توان شاعری طنزسرا نامید. زیرا در بیان اندیشه‌هایش از ریا بی‌نیاز است.شعرهای مخو به لری بالاگریوه ای و فارسی سروده شده اند. مخو را به دو دلیل می توان  عبید دره شهر(سیمره) و عبید لُر نامید نخستین دلیل اینکه هر دو شاعر یعنی عبید و مخو هم شعر مطایبه و طنز دارند و هم شعر جدی که به خوبی بار هر دو را به منزل رسانده اند؛ دیگر اینکه اشعار هزل و طنز مخو همچون اشعار هزل عبید استادانه سروده شده اند. وی مقامی والا در این فن دارد.

ددیوان این شاعر پر آوازه پشتکوه لرستان تحت عنوان"دیوان استاد محمدخان نوری(عبید سیمره) توسط احمد زینی وند در ۱۴۴ صفحه گرد آوری و توسط انتشارات پر هیب منتشر شده است.کتاب حاوی دیوان استاد است و در پایان کتاب از اشعار شاعران در وصف «مخو» استفاده شده است. برخی از عنوان فصل‌های کتاب عبارت است از: زندگی، روحیّات و اشعار محمّدخان نوری (مخو)،‌گفتاری دربارة وزن شعر کردی، دیوان مخو (راویان و نسخ) و اشعار شاعران در وصف مخو."