علی اصغر عباسی معروف و متخلص به آرام فرزند گل مراد متولد 1312 هجری شمسی کارمند بازنشسته وزارت نیرو ساکن ایلام است. عباسی شاعری خوش ذوق و خوشخو،صیادی چابک،یار غار و صحراو طبیعت قصه پردازی بذله گوست.او در شاعری تخلص آرام را برای خود انتخاب می کند زیرا فردی آرام و صبور است ستایش و تمجید را فقط شایسته خداوند پیامبر و ائمه(ع) می داند ستایشگران گزافه گوی را سرزنش می کند او دارای کلامی روشن و جذاب است.به زبان لری ایلامی شعر می گوید شعرش بی ریا و بر دل می نشیند او از مناظر طبیعت،اشخاص،شهرها و ... توصیف می کند.از اشعار زیبا و دلنشین او می توان به شعر تخت خان،وژدرون،مانشت و قلارنگ که همگی در وصف طبیعت و خاطرات خود در این مناطق نام برد.