سیروس علیپور

درود بر جناب آقای سارایی
سپاس به خاطر زحمات بی دریغ در عرصه فرهنگ زاگرس
اما گلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه از ایشان
شاید توان آن پدید آمد نقدی بر برخی نوشته های ایشان نگاشته شود ان شاءالله
اما اکنون برای اولین بار یک گله مندی
در همه ی نوشته های اقای سارایی تلاش بر انست که فرهنگ و هویتی مستقل و قدرتمند مانند فرهنگ لک برجسته نباشد ایشان همواره سعی کرده هر وقت از لک سخن بگوید یک زیرمجموعه برای مخاطب مجسم شود و نه یک فرهنگ و زبان و ادبیات غنی و شناخته شده بارها نوشته های ایشان را خوانده ام و دیده ام که چگونه نرم و پنبه آسا بر گلوی بی هنارس لک و فرهنگش به برش نشسته است با اینکه من سبک کاری و زحمات ایشان را نمی توانم نادید بگیرم اما هنگامیکه با لکها مواجه می شود کمی بی رحم می شوند در حالیکه استاد صفی زاده پس از سالها زحمت بی دریغ برای فرهنگ کردها به این نتیجه می رسد تا در چندین از کتابهایش مجموعه های گویشها ی کرمانشاه و ایلام را زیرمجموعه ی لک تقسیم بندی می کند و با صراحت و پشتوانه ی سالها پژوهش عمیق این تقشیم بندی را انجام می دهد بسیاری افراد بزرگوار از جمله جناب سارایی به راحتی بر این واقعیت چشم می بندند و به ابداع اصطلاحاتی چون کرد جنوبی می پردازند که چیزی جز ضربه زدن به فرهنگ لک نمی باشد در این راستا ایشان حتی در تلاشند که با کلهر خواندن ترکه میر و نجف نرم نرمک عرصه را بر لک تنگ نماید و از سویی بسیار کوشیده اند که غلامرضا ارکوازی(اگر ارکوازی از فرهنگ لک جدا شود تردید ندارم که یکی از پایه های فرهنگ ادب خود را از دست می دهد و مور و دنگ لکی بی غلامرضا باید به فراموشی سپرده شود)را کس دیگر و از تبار دیگر به مخاطب معرفی نمایند .در یکی از ویرایش ها شعری از جناب سارایی در آغاز کتاب اورده شده است که برای یک مقایسه جالب و اثرگذار است اگر مخاطب محترم این کتاب شعر جناب سارایی را با زبان شعری ارکوازی مقایسه کند به راحتی می داند که این دو هر چند می توانند از یک سرچشمه سیراب شوند اما فاصله انشعاب انها کیلومترها طول دارد زبان شعری غلامرضا همان زبان لکی است که ما با ان حرف می زنیم جناب ساراریی اگر با پدر بزرگ هایی لک زبان دمی بنشیند و سخن بگوید به راحتی می تواند در یک گفتگوی ده جمله ای سه جمله شعر از ارکوازی بشنود و جالب است ایشان بداند که این بزرگوارن زبان محاوره ای اشان هم زبان غلامرضا ارکوازی است من به پژوهندگان محترم کرد پیشنهاد می کنم هر گاه در مواجهه با کتبی چون دیوان خانه ی قبادی ،اشعار ارکوازی سایر شعرای گوینده به این زبان به مشکلی برخوردند تنها و تنها زبان لکی را به یاری بطلبند و از بزرگانی که در این عرصه قلم می زنند انتظار می رود که به دنبال حقیقت باشند نه حقیقت را به دنبال خود بکشانند

http://www.seymare.com/?p=4764