یک نمونه ی دیگر، اشتباه کودکانه ایست که اکثر پژوهشگران زبان های ایرانی در مورد " زبان لکی " مرتکب میشوند.(اشتباهی کودکانه با تمام خصائص اشتباهات کودکانه). این زبان را بسیاری در شاخه ی خنده دار و من درآوردی "کردی جنوبی" طبقه بندی میکنند.

تنها به ذکر یک مورد اکتفا میکنم ، ولی شک ندارم که در بیشتر حوزه های زبان شناسی، بسیاری از دانشجویان و پژوهشگران زبان شناسی (که من هم یکی از دانشجوهای اینچنینی هستم) هنوز یاد نگرفته اند که در نوشته ها و سخنرانیهای خود، از واژگان تخصصی استفاده کنند و واژگان غیرفنی را به کار نبرند. حرف زدن برای عوام و کم دانها، شاید گاهی لازم باشد با مفاهیمی بعضا غلط و اشتباه، راحت شود، اما این دلیل خوبی نیست که با اهل فن هم، با همان زبان صحبت کرد (با اهل فن هم ، آره؟!).
در کارهای رده بندی زبانی نام خانواده های زبانی و یا یک زبان خاص را با اصطلاحات جغرافیایی و قومی بیان کردن، اشتباه رایجی است. قرار نیست ما با همان واژگانی که با غیر زبان شناسان طرف صحبت هستیم، با یکدیگر صحبت کنیم. مثلا به جای اینکه بگوییم :" گرجی از زبان های قفقازی جنوبی است" ، نام شاخصه ی زبانی زبان گرجی را ذکر کنیم و اگر نامها مشترک شد، از سیستم نامگذاری استاندارد برای زبانها استفاده کنیم.
یک نمونه ی دیگر، اشتباه کودکانه ایست که اکثر پژوهشگران زبان های ایرانی در مورد " زبان لکی " مرتکب میشوند.(اشتباهی کودکانه با تمام خصائص اشتباهات کودکانه). این زبان را بسیاری در شاخه ی خنده دار و من درآوردی "کردی جنوبی" طبقه بندی میکنند. اولا "کردی" زبان نیست و یک فرهنگ است و "کرد" یک قومیت میباشد و اصطلاح "کرد" و "کردی" اصطلاحات "مردم شناختی" هستند (سورانی و کرمانجی و غیره زبان هستند ولی بنا به دلایلی که در آینده و در مطلبی جداگانه به آن خواهم پرداخت، تحت نام "کردی" همگون معرفی میشوند). دوما اصطلاح "جنوبی" یک اصطلاح "جغرافیایی" است. کسانی که این اصطلاح را "در آورده اند" احتمالا کردستان را مرکز ثقل یک سری مسائل، از جمله زبان، قرار داده اند و به سبب اینکه مردمی که به "زبان لکی" سخن میگویند، اکثرا در جنوب آن مرکز ثقل ساکنند را به صفت "جنوبی" مفتخر کرده اند و لابد نزد خود از اینکه "شمالی" هستند و بالا شهری، در پوست خود گنجایش نمیشوند!!! .
چنین نکات ظریفی، فرق زبان شناس را از زبان نشناس و پژوهشگر دقیق را از پژوهشگر باری به هر جهت و غیر مسئول، بازمیشناساند.
اگر از واژگان تخصصی استفاده کنیم، بهتر و دقیق تر منظورمان را میفهمند، اما اگر حرفهایمان را با واژگان عمومی بزنیم، برخلاف تصور، نه تنها منظورمان را نمیفهمند، بلکه موجب بروز کج فهمی و سوء تفاهم هم میشویم.
نکته دیگر وجود سه سطح :"عمومی، نیمه فنی و فنی" در بیان موضوعات است. عرایض بنده در اینجا متوجه سطح فنی کار است. به دنبال گفتن و شنیدن واژگان فنی و تخصصی هستم. همین و بس.

منبع:وبلاگ زبانشناسان آینده

نقل از:

http://www.lori-shomali.blogfa.com/post-31.aspx